Τι είναι το Iaido

Το Iaido (ιάιντο) είναι η πολεμική τέχνη στην οποία διδάσκεται η χρήση του παραδοσιακού ιαπωνικού σπαθιού (katana). Ο ασκούμενος ανταποκρίνεται άμεσα και αποτελεσματικά σε ξαφνική επίθεση: αρχίζει την δράση με το σπαθί μέσα στην θήκη του και το τραβά από αυτή για να δώσει την λύση. Σαν αποτέλεσμα η τεχνική είναι υψηλά εκλεπτυσμένη – κάθε μη απαραίτητη κίνηση έχει αφαιρεθεί και η τεχνική είναι απλή κι άμεση. Αυτό συνεπάγεται πως οι μαθητές του Iaido θα πρέπει να προσπαθήσουν μέσω της άσκησης να αποκτήσουν την δύναμη , την ακρίβεια, και την τελειότητα που χρειάζεται στις φόρμες των κινήσεων αυτής της τέχνης. Παράλληλα μαθαίνουν ισορροπία, αρμονία και έλεγχο συγχρόνως νου και σώματος. Η πραγματική αναζήτηση στην εξάσκηση του σημερινού σπαθιστή είναι στην ουσία εσωτερική.

Στόχος του iaidoka είναι να αναπτύξει το πνεύμα του ώστε να είναι ήρεμος, αρμονικός με το περιβάλλον του και σε εγρήγορση, έτοιμος να αντιμετωπίσει οποιεσδήποτε καταστάσεις στη ζωή˙ ενώ αναζητά την πληρότητα μέσα από νοητική και σωματική προσπάθεια, επιθυμεί να μάθει τη χρήση του ιαπωνικού σπαθιού με ασφαλή και αυθεντικό τρόπο και ενδιαφέρεται να προσεγγίσει τις ρίζες της ιαπωνικής κουλτούρας.

Το Kanji στη λέξη Iaido (居合道), περιέχει τρία ιδεογράμματα. Το"I" σημαίνει "να υπάρχω" ή "να είμαι παρών σωματικά και νοητικά τώρα, αυτή τη στιγμή" (συνήθως χρησιμοποιείται σε σχέση του "κάθομαι", "βρίσκομαι κάπου"). Αυτό θα χρησιμοποιούσε κάποιος εάν επρόκειτο να γράψει το kanji για το καθιστικό δωμάτιο ενός σπιτιού. Το "AI" αντιπροσωπεύει την ιδέα να είμαστε σε αρμονία (συνήθως με την υπάρχουσα κατάσταση ή οποιαδήποτε κατάσταση). Και το"DO" είναι το ιαπωνικό ιδεόγραμμα για το μονοπάτι ή ατραπό.

Η λέξη Iaido θα μπορούσε λοιπόν να μεταφραστεί σαν την "ικανότητα να προσαρμόζομαι και να αντιδρώ με νου και σώμα με τρόπο αποφασιστικό και άμεσο, μένοντας πάντα σε αρμονία με το περιβάλλον μου". Ο όρος «Iai» έχει προέλθει από την ιαπωνική φράση "Tsune ni ite, kyu ni awasu" της οποίας το νόημα είναι: "ανεξαρτήτως πού βρίσκεσαι ή τι κάνεις, πρέπει πάντα να είσαι προετοιμασμένος για οποιαδήποτε κατάσταση (συνεχής επαγρύπνηση)".

Τα kata του Iaido εκτελούνται σε μία συνεχή κίνηση. Τα περισσότερα από τα προετοιμασμένα σενάρια έχουν ένα κοινό θέμα, που είναι η ανταπόκριση σε επίθεση από ένα ή περισσότερους υποτιθέμενους αντιπάλους: η λάμα του σπαθιού βγαίνει από τη θήκη της και μια αποτελεσματική αντεπίθεση εφαρμόζεται. Οι τεχνικές από μόνες τους πραγματεύονται πολλές καταστάσεις,έτσι ώστε τα kata ως “σενάρια” να τοποθετούνται μέσα ή κοντά σε κτίρια, σε ανοικτό χώρο ή ανάμεσα σε πλήθος. Τα κάτα πραγματεύονται καταστάσεις ξαφνικής επίθεσης από διάφορους αντιπάλους, από μια μη αναμενόμενη επίθεση κατά τη διάρκεια της υπόκλισης, πίσω από μια πόρτα ή καθώς στεκόμαστε ή κινούμαστε σε σκοτεινό ανοικτό χώρο ή δωμάτιο.

Όταν ο κίνδυνος έχει πλέον περάσει, η λάμα του σπαθιού τοποθετείται στη θήκη της και ο iaidoka επιστρέφει στην αρχική του θέση σε κατάσταση ολοκληρωτικής αυτοσυγκέντρωσης και επαγρύπνησης. Αυτή η άμεση ανταπόκριση στην αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων σε αρμονία με το κάθε περιβάλλον, εκφράζεται μέσα από τον ιαπωνικό opo «Iai».

Άλλα στοιχεία της ιαπωνικής κουλτούρας που απαντώνται στο Iaido, ειναι η διανοητική και σωματική πρόκληση, η έμφαση σε τελετουργία και παρουσίαση και η ανάγκη εναρμόνισης με τη φύση.

Η σωστή εκτέλεση των kata απαιτεί τέλειο έλεγχο του σώματος για να είναι αποτελεσματικές οι τεχνικές, ολοκληρωτική αυτοσυγκέντρωση ώστε να επιτευχθεί η ικανότητα να βλέπουμε τον υποτιθέμενο αντίπαλό μας, όσο πιο ζωντανά είναι αυτό δυνατόν, και πάνω απ' όλα συνεχή και αδιάκοπη προπόνηση. Η προσπάθειά μας θα πρέπει να επικεντρώνεται στην τελειοποίηση των kata, αλλά η απλή και μόνο εφαρμογή της μίμησης των κινήσεων αποτελεί επιφανειακή επιδίωξη . Η πορεία της εξάσκησης στο Ιάιντο δεν ολοκληρώνεται ποτέ, η ανταμοιβή όμως έρχεται ακολουθώντας αυτόν τον ατέλειωτο, δύσβατο και συναρπαστικό δρόμο για την τελειότητα.

Muso Shinden Ryu (夢想神伝流)

Το στυλ του Ιaido που ακολουθείται στη σχολή μας είναι η Muso Shinden Ryu. H Muso Shinden Ryu αποτελείται από τρία επίπεδα εξάσκησης:

• Shoden (επίπεδο εισαγωγής στο Ιάιντο)
• Chuden (μεσαίο επίπεδο)
• Okuden (προχωρημένο επίπεδο, ή "secret level")

Πρωτοαναπτύχθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Nakayama Hakudo (1869-1958), αλλά ουσιαστικά έχει τις ρίζες της στον 16ο αιώνα, στον Hayashizaki Jinsuke Minamoto no Shigenobu, ο οποίος ανέπτυξε και συστηματοποίησε την πρώτη σχολή του Iai.

Ο Nakayama Hakudo, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη του kendo και του iai, συστηματοποίησε τις τεχνικές της Muso Shinden Ryu όταν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι κλασικές πολεμικές τέχνες θα έπρεπε να αποδοθούν ξανά και να ανοιχθούν σε όλο το κοινό, ώστε να επιβιώσουν μέσα από ένα πλαίσιο αλλαγών της εποχής. Εφόσον η τέχνη του σπαθιού δεν χρησιμοποιείται σήμερα σαν πολεμική τέχνη με πρακτική εφαρμογή, έδωσε έμφαση στη σημαντικότητα της πνευματικής εξάσκησης της τέχνης αυτής ως μία μέθοδο ανάπτυξης του εαυτού μας. Το σπαθί δεν χρησιμοποιείται πλέον για να κόψει τον εχθρό, αλλά ως εργαλείο για να αφαιρέσει τον εγωιστικό εαυτό. Από αυτή την οπτική γωνία εξασκούμαστε για την τελειοποίηση των κινήσεων σώματος και πνεύματος στο κάθε kata,έτσι ώστε να αναπτύξουμε την εκτέλεση και αποτελεσματικότητα της κάθε κίνησης. Kenjutsu - Iaijutsu - Iaido.

Η ιστορία της Muso Shinden Ryu

Ο ιδρυτής της σχολής που είναι σήμερα γνωστή ως Muso Shinden Ryu, ήταν ο Hojo Jinsuke Shigenobu ή ο Hayashizaki Jinsuke Shigenobu. Η ζωή του ήταν μάλλον μυστηριώδης και πολλές ιστορίες έχουν επινοηθεί γύρω από αυτόν τον άνθρωπο. Γνωρίζουμε ότι γεννήθηκε στην επαρχία Sagami (Shoshu) κάπου στη μέση του 16ου αιώνα και λέγεται πως αργότερα έζησε στην επαρχία Mutsu στο βόρειο τμήμα της Ιαπωνίας. Δεν είναι γνωστό ακριβώς πόσο καλός σπαθιστής ήταν, αλλά πραγματικά μελέτησε την ξιφασκία εντατικά στο διάστημα 1596 – 1601, κι έπειτα επινόησε μια σειρά τεχνικών iai που ονόμασε batto – jutsu. Το στυλ του έγινε γνωστό με αρκετά διαφορετικά ονόματα όπως: Junpaku Den, Hayashizaki Ryu, Shin Muso Hayashizaki Ryu, Shigenobu Ryu κ.ά.

Επίσης γνωρίζουμε ότι έκανε το γύρο της Ιαπωνίας με τον τρόπο της Musha-Shugyo κι εκείνη την εποχή, προσείλκυσε πολλές αρχές στο σύστημά του. Οι ακριβείς τεχνικές που δίδαξε παραμένουν μυστηριώδεις όπως η ίδια του η ζωή, αλλά λίγο πολύ είναι σίγουρο ότι πρέπει να ήταν σχετικά απλές, πρακτικές, κι υψηλά μαχητικές στην ουσία τους.

Λέγεται ότι το 1616 στην ηλικία των 73 ετών, έκανε ένα δεύτερο γύρο της Ιαπωνίας, κατά τη διάρκεια του οποίου εξαφανίστηκε. Κάτω από την πρωτοπόρα τους επιρροή, πολλές διαφορετικές σχολές iai εμφανίστηκαν. Μετά το θάνατό του, η παράδοση της Shinmuso Hayashizaki Ryu συνεχίστηκε από τον Tamiya Taira-no-Hyoe Narimasa, αναφέρεται ως ο δάσκαλος των Tokugawa Ieyasu, Hidetada και Iemitsu, κάτι που συνέβαλε στην δημοτικότητα αυτής της σχολής( αυτού του στυλ).

Τον Tamiya Narimasa ακολούθησε ο Nagano Murakusai Kinro, 3ος, Sokei; -- Momo Gumbei Mitsushige, 4ος Sokei -- Arikawa Shozaemon Munetsugu, 5ος Sokei -- Manno Danuemon Nobusada, 6ος Sokei.

Ο 7ος Sokei ήταν ο Hasegawa Chikara no Suke Eishin. Μελέτησε την Hayashizaki Ryu με δάσκαλο τον Nobusada στο Edo, κατά τη διάρκεια της περιόδου Kyoho (1716-1735), και κέρδισε τη φήμη του εξαιρετικού και δεινότατου ξιφομάχου. Λέγεται πως μετέτρεψε πολλές τεχνικές και πως ήταν αυτός οποίος επινόησε το στυλ, στο οποίο οι τεχνικές εκτελούνταν με την κόψη προς τα πάνω στο obi. Μετέφερε το στυλ πίσω στην επαρχία Tosa και το απεκάλεσε Muso Jikiden Eishin Ryu κι εκεί διατηρήθηκε και συνεχίστηκε ως τη σημερινή εποχή.

Ο 9ος Sokei Hayashi Rokudan Morimasa ήταν υποτακτικός του Yamanouchi Toyomasa, του 4ου. Ως hanshu (επικεφαλής επαρχίας), και για όσο διέμενε στο Edo, μελέτησε το iai της Eishin Ryu υπό τον 8ο Sokei Arai Seitatsu. Μελέτησε επίσης την Shinkage Ryu υπό την καθοδήγηση του Omori Rokuro Saemon Masamitsu. Αυτός ο άνθρωπος ανέπτυξε μία μέθοδο iai, η οποία εξασκούνταν από την θέση seiza (Zashiki) και τη δίδαξε στον Hayashi Morimasa, ο οποίος αργότερα την ενσωμάτωσε στην Muso Jikiden Eishini Ryu, κάτι που σήμερα είναι γνωστό ως Shoden Omori Ryu.

Μετά τον 11ο Sokei, γίνεται ένας διαχωρισμός στις διδασκαλίες, και δύο υποδιαιρέσεις/ «παραρτήματα»/ άλλες σχολές (branches) δημιουργήθηκαν, η Shimomura (Shimomura – ha) και η Tanimura ( Tanimura – ha).

Ο 16ος Sokei της Shimomura – ha ήταν ο Nakayama Hakudo Sensei. Μελέτησε την Muso Jikiden Eishin Ryu στην επαρχία Tosa, υπό την καθοδήγηση του Hosokawa Yoshimasa, 15ου Sokei της Shimomura-ha όπως επίσης και με τον Moritomo Tokumi, 17ο Sokei της Tanimura – ha.

Το 1933 υιοθέτησε το όνομα Muso Shinden Ryu Batto – Jutsu για τις διδασκαλίες του, οι οποίες σταθερά αυξήθηκαν σε δημοτικότητα, χάρη στην αδιάκοπη προσπάθειά του και τη σταθερή αφοσίωση των μαθητών του.

Εξάσκηση του Ιάιντο

Μια από τις σημαντικότερες απαιτήσεις της εξάσκησης στο Ιaido είναι η ορθότητα των κινήσεων. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στο να επιτευχθεί η σωστή γωνία (hasuji) του κάθε κοψίματος, σύμφωνα με την τεχνική η οποία εξασκείται τη δεδομένη στιγμή. Επίσης, ο ασκούμενος θα πρέπει να έχει ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης που αντιμετωπίζει. Κάθε kata βασίζεται σε ένα σενάριο, αλλά εφόσον το Ιaido εκτελείται χωρίς υπαρκτό αντίπαλο, η ικανότητα να βλέπει κάποιος τον αντίπαλο είναι πολύ σημαντική. Με αυτό το σκεπτικό, το metsuke (κίνηση του βλέμματος), πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό από την αρχή.

Σε κάθε kata του Ιaido οι κινήσεις του αντιπάλου είναι προκαθορισμένες. Παρόλα αυτά, στην πραγματικότητα οι κινήσεις του μπορεί να είναι διαφορετικές ή η επίθεση να προέρχεται από περισσότερους από έναν αντιπάλους. Είναι λοιπόν απαραίτητη η ικανότητα του ασκούμενου να είναι πάντα προετοιμασμένος να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε αναμενόμενη ή μη επίθεση με ήρεμο πνεύμα, να βρίσκεται "so zanshin" (ολοκληρωτική αντίληψη).

Παρακάτω επεξηγούνται τα 4 βασικά σημεία που απαντώνται σε όλα τα kata και μπορούν να εξασκηθούν μεμονωμένα. Μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην τελειοποίησή τους.

1. Nukitsuke: το βγάλσιμο της λάμας του σπαθιού από τη θήκη, με στόχο το κόψιμο του αντιπάλου, θα πρέπει να είναι αρμονικό και καθαρό. Περικλείει όλο το νόημα του Ιaido. Αν και εκτελείται με το ένα χέρι (δεξί) θα πρέπει να είναι αποτελεσματικό ώστε να μην χρειαστεί περαιτέρω κίνηση για άλλο κόψιμο. Συγχρόνως, η λειτουργία του αριστερού χεριού είναι επίσης πολύ σημαντική και αποκαλείται saya biki (κίνηση της θήκης επάνω στο obi, αριστερά και πίσω) με πρόθεση την απελευθέρωση της λάμας του σπαθιού, την εξισορρόπηση και ενδυνάμωση της κίνησης του Nukitsuke.
2. Kirioroshi: εκτέλεση του κάθετου κοψίματος. Πρέπει να είναι πολύ δυνατό, να εκτελείται ξεκάθαρα και με απόλυτο έλεγχο. Η ακριβής γωνία hasuji είναι απαραίτητη.
3. Chiburi: Κίνηση για την αφαίρεση του αίματος από τη λάμα του σπαθιού, ύστερα από το τελευταίο κόψιμο. Πρέπει να είναι απαλό, με δύναμη στη σωστή στιγμή, και ξεκάθαρο στην κίνησή του. Η ακριβής γωνία στο τελείωμά του είναι εξίσου σημαντική.
4. Noto: Η κίνηση επιστροφής της λάμας του σπαθιού στη θήκη του. Αρμονική και με την απαραίτητη ταχύτητα, χωρίς απότομες κινήσεις, χρησιμοποιώντας συγχρόνως και τα δύο χέρια. Αν και η κίνηση αυτή αποσκοπεί στην τοποθέτηση της λάμας μέσα στη θήκη της, το zanshin πρέπει να διατηρείται, ώστε σε περίπτωση απροσδόκητης κατάστασης, να απελευθερωθεί άμεσα η λάμα από τη θήκη.

Ζanshin είναι η αυτοσυγκέντρωσή μας κατά την εκτέλεση των kata, χωρίς όμως ο νους να προσκολλάται κάπου συγκεκριμένα, αλλά να παραμένει ήρεμος και έτοιμος για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε κατάστασης.

Metsuke είναι ο έλεγχος κατεύθυνσης του βλέμματός μας (μεταφράζεται: κοιτάζοντας μακριά στον ορίζοντα). Η λέξη σημαίνει: συγκεντρώνω το βλέμμα μακριά, σε απόσταση, και είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη της νοητικής αντίληψης στο Ιaido.

Te no uchi (το πιάσιμο του σπαθιού). Άλλο ένα χαρακτηριστικό που χρήζει μεγάλης προσοχής. Το σωστό κράτημα του σπαθιού στην tsuka (χειρολαβή ιαπωνικού σπαθιού), είναι απαραίτητο για την ορθή εκτέλεση τόσο των kata όσο και για όλων των παραπάνω κινήσεων Nukitsuke, Kirioroshi, Chiburi, Noto.

Βασικός εξοπλισμός στο Ιαιντο

Αν και μπορούμε να ξεκινήσουμε την εξάσκηση στο Ιaido με την χρήση απλής αθλητικής φόρμας και ενός bokken (ξύλινη απομίμηση ιαπωνικού ξιφους, παρέχεται στο ξεκίνημά σας από το dojo ) στη συνέχεια θα πρέπει να αποκτήσουμε τον δικό μας βασικό εξοπλισμό. Αυτός αποτελείται από ένα ελαφρύ βαμβακερό πουκάμισο (λευκού χρώματος), από ένα σακάκι-keikiοgi (βαμβακερό ή συνθετικό) που φοριέται πάνω από το πουκάμισο, μια ζώνη-obi (βαμβακερή, συνθετική ή μεταξωτή διάφορων χρωμάτων) που φοριέται στενά πάνω από το keikogi και είναι αρκετά φαρδύτερη από την ζώνη που χρησιμοποιείται στο judo, karate, aikido και άλλες πολεμικές τέχνες. Αυτή παρέχει την σωστή στήριξη στη θήκη του σπαθιού . Τέλος,απαραίτητο είναι και ένα παντελόνι–hakama(παραδοσιακό ιαπωνικό παντελόνι με πτυχές, βαμβακερό ή συνθετικό).

Το χρώμα στο keikogi και στο hakama θα πρέπει να είναι ομοιόμορφο (μαύρο ,μπλε ή λευκό). Δεν χρησιμοποιείται άλλος προστατευτικός εξοπλισμός εκτός από τις προαιρετικές επιγονατίδες. Τα όπλα είναι τρία: boken (ξύλινη απομίμηση ιαπωνικού σπαθιού) , iaitο (απομίμηση ιαπωνικού σπαθιού σε σχήμα , μήκος και βάρος ενός πραγματικού ιαπωνικού ξίφους–συνήθως είναι κατασκευασμένο από κράμα αλουμινίου και η άκρη του δεν είναι κοφτερή για την αποφυγή ατυχημάτων κατά την αρχή της εκμάθησης). Από ένα ορισμένο επίπεδο και μετά επιτρέπεται η χρήση shinken (πραγματικό ιαπωνικό ξίφος με κοφτερή άκρη).

Ιστορία του ιαπωνικού σπαθιού

Αρχαιολογικά στοιχεία δεικνύουν ότι τα σπαθιά υπάρχουν στην Ιαπωνία σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής της περιόδου. Τα κοντά ίσια σπαθιά που εισήχθησαν από την Κίνα και την Κορέα είναι ανάμεσα στα πρωιμότερα όπλα που βρέθηκαν στις ιστορικές (= ως ιστορικώς καταγεγραμμένες) τοποθεσίες γύρω από την Ιαπωνία. Μετά το 2000π.Χ. όταν αυτά τα σπαθιά πρωτοεμφανίστηκαν, οι Ιάπωνες ξεκίνησαν να κατασκευάζουν τα δικά τους σπαθιά. Γύρω στο 700μ.Χ. οι Ιάπωνες κατασκευαστές σπαθιών σφυρηλάτησαν τα πρώτα από όσα θεωρούνται πως είναι σήμερα τα καλύτερα κατασκευασμένα σπαθιά. Το άτομο που θεωρήθηκε πρωτίστως υπεύθυνο για την βελτίωση του σχεδίου του Ιαπωνικού σπαθιού και της κατασκευής του ήταν ένας σιδηρουργός, ο Amakuni. Όπως κι άλλοι στο επάγγελμά του, ανταποκρινόταν στην τεράστια ζήτηση για όπλα από τους ντόπιους, επαρχιακούς και εθνικούς ηγέτες.

Συγκρούσεις τοπικών αρχόντων για τα δικαιώματα γης και θέματα εξουσίας ανέκυπταν συνεχώς και όταν δεν πολεμούσαν μεταξύ τους, οι Ιάπωνες της πρώιμης εποχής επιτίθεντο στην χερσόνησο της Κορέας ή στην Κίνα, ή αμύνονταν ενάντια στους Κορεάτες και Κινέζους εισβολείς. Όποιος αρχηγός είχε πλεόνασμα στα αποθέματα οπλισμού ήταν σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των αντιπάλων˙ ως εκ τούτου, ακολούθησε μία μακροχρόνια προσπάθεια να βρεθούν κατασκευαστές σπαθιού που θα βελτίωναν την τέχνη. Οι πιο αφοσιωμένοι τεχνίτες μετέτρεψαν την αναζήτηση της τέλειας λεπίδας σε δια βίου ενασχόληση (στόχο ζωής) και ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην τέχνη της κατασκευής σπαθιών.

Το μακρύ σπαθί στην Ιαπωνία έχει πάρει τρεις μεγάλες μορφές και για κάθε τύπο σπαθιού υπάρχει κι ένα μαχητικό στυλ που ταιριάζει στο σχήμα της λεπίδας. Οι αρχικές λεπίδες, που ονομάζονταν chokuto ή «ευθεία σπαθιά», έτειναν να γίνονται μακρύτερες όσο οι τεχνικές μεταλλουργίας βελτιώνονταν. Αν και δεν γνωρίζουμε πολλά γύρω από τον τρόπο χειρισμού αυτών των σπαθιών, το μεγαλύτερο μήκος – χωρίς κάποια αξιόλογη αύξηση του βάρους – σίγουρα έδωσε στον μαχητή μεγαλύτερη απόσταση. Το μέγεθος της χειρολαβής τους δηλώνει πως κρατούνταν στο ένα χέρι. Το δίκοπο σπαθί υποδεικνύει thrusting and hacking στυλ μάχης.

Η πρώτη μεγάλη αλλαγή στο μέγεθος του σπαθιού ήρθε στην εποχή Amakuni, ένα στυλ που πιθανόν δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Amakuni. Οι πολεμιστές ανακάλυψαν ότι, σε σύγκριση με ένα ίσιο σπαθί, το κυρτό μπορεί να τραβηχτεί από τη θήκη του γρηγορότερα και έχει πιο αποτελεσματική γωνία κοψίματος. Συνεπώς, οι κατασκευαστές σπαθιού ανέπτυξαν νέες τεχνικές σφυρηλάτησης για τη δημιουργία λεπίδας τουλάχιστον το ίδιο δυνατή όπως οι προηγούμενες. Αυτά τα σπαθιά, που ονομάζονταν tachi, ήταν πολύ μακριά, μερικά σχεδόν 4 πόδια (1,22μ) και γενικά τα χρησιμοποιούσαν στρατιώτες, έφιπποι. Το μακρύ κυρτό σπαθί ήταν ιδανικό για sweeping draw and slash απέναντι σε αντίπαλο πεζό ή έφιππο επίσης.

Αργότερα στην Ιαπωνική ιστορία, οι περισσότεροι στρατιώτες πολεμούσαν πεζοί ή εμπλέκονταν σε μάχες ένας εναντίον ενός. Για αυτούς τους άνδρες τα tachi ήταν πολύ μακριά για να τραβηχτούν ή να χρησιμοποιηθούν άνετα, κι έτσι αναπτύχθηκε ένα κοντύτερο σπαθί. Αυτό το σπαθί ήταν το katana, που σήμερα χρησιμοποιείται από τα περισσότερα συστήματα iaido. Τα katana είναι σε γενικές γραμμές μήκους 3-4 ποδιών. Και αν και κυρτά, η καμπύλη τους είναι λιγότερο προφανής από τα tachi. Μπορούν να τραβηχτούν αποτελεσματικά από τη θήκη σε θέση για οριζόντιο, διαγώνιο ή κάθετο κόψιμο και η καμπύλη της λεπίδας οδηγείται στο efficient slashing cut χαρακτηριστικό κόψιμο του iaido.

Reishiki – η εξωτερική έκφραση του σεβασμού

Σε ένα dojo iaido μπορείτε να εξασκείστε με ένα ξύλινο σπαθί (bokken), ή με εκπαιδευτικό σπαθί (iaito), ή ακόμα και με πραγματικό ιαπωνικό σπαθί με κοφτερή λεπίδα (shinken). Μεγάλος αριθμός ανθρώπων εξασκείται, όλοι σε ένα χώρο. Ακολουθώντας τους κανόνες εθιμοτυπίας εξασφαλίζεται πως κανένας δεν τραυματίζεται. Επίσης το να ακολουθείται το εθιμοτυπικό ενισχύει την εξάσκηση σε άλλες οδούς. Ο εκπαιδευτής μπορεί ακόμη πιο γρήγορα να ορίσει επίπεδα ικανοτήτων όταν οι μαθητές μπαίνουν στη σειρά ανάλογα με το βαθμό. Η τελετουργική υπόκλιση λογίζεται ως σημείο συγκέντρωσης κι εστίασης. Όταν υποκλίνονται, οι ασκούμενοι δείχνουν σεβασμό στους άλλους. Διατηρώντας τη σιωπή οι μαθητές εκπαιδεύονται στο να εστιάζουν στην προσοχή τους και να εξασκούν τη μελέτη της γλώσσας του σώματος. Ο καθαρισμός του dojo μετά την άσκηση το αφήνει έτοιμο για το επόμενο τμήμα.

Ιστορία του Seitei

Συγκλήθηκε επιτροπή από τους μεγαλύτερους δασκάλους για να αναπτύξουν ομάδα από Iaido kata, που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν για να διδαχθούν οι νεότεροι σε ηλικία kendo-ka. Έκτοτε, όλοι μπορούσαν να γνωρίζουν την ίδια ομάδα από kata, που λειτουργούσαν ως τα προαπαιτούμενα για τις εξετάσεις. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 η επιτροπή εισήγαγε τα πρώτα 7 kata από τα επίσημα iaidô kata που σήμερα είναι γνωστά ως Seitei-gata Iaido της ZNKR. Αυτά τα kata είτε προσαρμόστηκαν από kata προερχόμενα από ko-ryû (κλασσική παλιά σχολή Budo) ή εξελίχθηκαν στο πνεύμα των kata από διάφορες ko-ryû. Το 1977 η επιτροπή πρόσθεσε 3 ακόμα kata. Βεβαίως πολλά από τα μέλη είχαν αλλάξει μέσα σε 10χρόνια. Το Απρίλιο του 2001 η ZNKR ενέκρινε ακόμα 2 kata στο να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα 10, κάτι που φέρνει τα Seitei-gata Iaidô της ZNKR στον ζυγό αριθμό 12.

Τα kata χωρίζονται σε 3 τύπους (κατηγορίες): Seiza no bu, Tatehiza no bu, και Tachi no bu. Η πρώτη ομάδα των τριών kata εκτελείται από την καθιστή θέση seiza. Το τέταρτο kata είναι το μοναδικό kata της δεύτερης ομάδας, που εκτελείται από την καθιστή θέση tatehiza. Τα υπόλοιπα kata εκτελούνται από όριθια θέση. Τα 12 kata του Seitei-gata Iaidô της ZNKR είναι τα παρακάτω:

• Seiza no bu
  1. Mae (To the Front)
  2. Ushiro (To the Rear)
  3. Ukenagashi (Take and give back)

• Tatehiza no = bu=20 (Half-Seated Set)
  4. Tsuka-ate (Strike with the tsuka)

• Tachiwaza no (Standing Set)
  5. Kesa-giri (Diagonal cuts)
  6. Morote-tsuki ( handed thrust)
  7. San-pô-giri (3 direction cuts)
  8. Ganmen-ate (Strike to face)
  9. Sôete-tsuki = (Companion hand thrust)
  10. Shi-hô-giri = (4 direction cuts)
  11. Sô-giri (Many cuts)
  12. Nuki-uchi (Draw & Cut down)

Η Muso Shinden αποτελείται από τρία μέρη που περιγράφονται κάτωθι/ παρακάτω: πρώτο, δεύτερο και το μυστικό επίπεδο.

To πρώτο Επίπεδο

Αυτό το επίπεδο αρχικά ονομάζεται Oomori και εισήχθη τον 18ο αιώνα. Φαίνεται να μην υπάρχει καμμία σχέση με το αρχικό στυλ Shigenobu. Οι φόρμες αυτού του επιπέδου ξεκινούν από τη θέση seiza εκτός της 10ης, η οποία ξεκινά με καθιστή θέση. Θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτές οι φόρμες είναι μία καθαρά επίσημη τυποποίηση, ή μια επινόηση για την εξάσκηση των αρχαρίων.

• Shohat-To First (it is called Mae (Forward) in Muso-Jikiden)
• Sa-To Left
• U-To Right
• Atari-To
• In-Yo-Shin-Tai
• Ryu-To
• Jun-To
• Gyaku-To
• Seichu-To
• Koran-To
• In-Yo-Shin-Tai Gyaku-To
• Batto

Tο μεσαίο επίπεδο

Αυτό το επίπεδο ονομάζεται επίσης και Hasegawa (Eishin) Η τελευταία φόρμα “Nukiuti” ξεκινά από τη θέση seiza, αλλά αυτή είναι και η μόνη εξαίρεση. Τα υπόλοιπα ξεκινούν από την καθιστή θέση “Tatehiza”. Αυτό το στυλ ίσως είναι συλλογή παλαιότερων φορμών, τροποποιημένων ώστε να εφαρμόζονται σε σύγχρονες καταστάσεις από τον Hasegawa Hidenobu, ο οποίος ήταν ένας αξιωματικός στις υπηρεσίες της οικογένειας Tokugawa στη Nagoya.

• Yokogumo Horizontal Clouds
• ToraIssoku Tiger's One Step
• Inaduma Thunderbolt
• Ukigumo Floating Clouds
• Yamaorosi Downhill Storm
• Iwanami Rock and Wave
• Urokogaesi Scaling Off
• Namigaesi Backwash
• Takiotosi Waterfall
• Nukiuti Sudden Attack

Tο μυστικό επίπεδο

Στα Ιαπωνικά ονομάζεται "Oku Iai". Χωρίζεται σε δύο τμήματα: καθιστά και όρθια. Το Itomagoi ξεκινά από την θέση seiza.

• Καθιστές φόρμες Tatehiza no bu
  • Kasumi: Το όνομα σημαίνει «ομίχλη». Ένας άνδρας κάθεται μπροστά σου Sunegakoi Καλύπτοντας τα γόνατα
  • Sihogiri: επίθεση στις Τέσσερις Πλευρές (κατευθύνσεις?)
  • Todume: Δύο άνδρες κάθονται μπροστά σου. Επίθεση στον ένα μετά τον άλλον
  • Towaki: Ένας είναι μπροστά κι ένας άλλος μπροστά σου. Πρώτα επιτίθεσαι στον πίσω και μετά στον μπροστινό
  • Tanasita: Κρύβεσαι κάτω από το γείσο του παραθύρου, κινείσαι αργά (έρπεις) και μετά επιτίθεσαι
  • Ryozume: Παρόμοιο με το Tanashita. Δεν επιτίθεσαι αλλά καρφώνεις(stab)
  • Torabasiri: Το Τρέξιμο της Τίγρης. Στέκεσαι όρθιος και τρέχεις στον μπροστινό, μετά τρέχεις προς τα πίσω κι επιτίθεσαι ξανά
• Όρθιες Φόρμες Tachiwaza
  • Ikidure: Πηγαίνοντας πλάι – πλάι. Όταν είναι δύο άνδρες δεξιά κι αριστερά σου, και περπατούν μαζί σου
  • Turedati: Πηγαίνοντας μαζί. Ένας αντίπαλος μπροστά δεξιά κι ένας πίσω αριστερά
  • Somakuri: Συνεχόμενη επίθεση. (Περι) στρέφω το σπαθί για να συντρίψω τους εχθρούς που με περικυκλώνουν
  • Sodome: Επίθεση του ενός μετά τον άλλον. Οι εχθροί είναι σε σειρά κι έρχονται ακολουθώντας ένα σχετικά στενό μονοπάτι
  • Sinobu: Μυστική Επίθεση.Ονομάζεται επίσης και Yami-uti (Επίθεση στο σκοτάδι).
  • Ikitigai: Αντιμετωπίζοντας την Επίθεση. Δύο άτομα έρχονται σε μία σειρά, όταν μπαίνεις ανάμεσά τους και πλήττεις (μτφρ. μαχαιρώνεις, τρυπάς) τον πρώτο λοα μετά επιτίθεσαι στον μπροστινό
  • Sodesurigaesi: Πιέζοντας Ανάμεσα στο Πλήθος. Βρίσκεις τον στόχο σου πίσω στο πλήθος στο δρόμο.Τραβάς το σπαθί σου πρώτος και μπαίνοντας ορμητικά στο πλήθος φτάνεις στον αντίπαλό σου και του επιτίθεσαι
  • Moniri: Μπαίνοντας Μέσα από την Είσοδο. Περπατάς προς την είσοδο, χαμηλώνεις τρυπάς τον πρώτο που έρχεται εναντίον σου και μετά επιτίθεσαι στους υπόλοιπους
  • Kabezoi: Δίπλα στον Τοίχο. Πιο πέρα από τον αντίπαλο υπάρχει ένας τοίχος που δεν επιτρέπει να στριφογυρίσουμε (swing around: περιστρέψουμε) το σπαθί
  • Ukenagasi: Λαμβάνοντας κι αλλάζοντας την επίθεση του αντιπάλου
  • Itomagoi 1: υπόκλιση 1. Την ώρα της συνομιλίας, τραβάς ξαφνικά το σπαθί σου, το σηκώνεις κάθετα επιτιθέμενος στο κεφάλι του αντιπάλου σου, κόβεις με μία κίνηση, προτού καταλάβει τι συμβαίνει
  • Itomagoi 2 υποκλίνεσαι πιο βαθιά
  • Itomagoi 3 αρκετά βαθιά υπόκλιση που θα κρύψει το σπαθί σου – ο αντίπαλος κάνει την κίνηση να τραβήξει το σπαθί